Wist je dat elke derde woensdag van de maand een Mamacafé plaatsvindt bij Confetti in Maastricht? In dit interview met initiatiefneemster Irene Valkenburg, zelf ook actief als lactatiekundige en draagconsulent, lees je er alles over! 

Hoe het begon…

“Toen ik in 2013 zelf net moeder was van mijn oudste, was er een Mamacafé bij de V&D. Dit was een initiatief van drie grote organisaties rondom de geboortezorg; Cicogna Kraamzorg, Geboortezorg Limburg en het ziekenhuis. Elke week verzorgde een lactatiekundige van een van deze organisaties het Mamacafé. Op een gegeven moment werd van hogerhand besloten dit aanbod te stoppen. Zelf was ik op dat moment in opleiding tot lactatiekundige. Samen met drie andere mama’s hebben we het Mamacafé doorgezet en uiteindelijk ben ik er zelf verder mee gegaan…”

Confetti

“Sinds september 2022 vindt het Mamacafé één keer per maand, op de derde woensdag van 10.00 – 12.00 uur plaats bij Confetti. Dit is een perfecte locatie in de binnenstad van Maastricht, waar we als mama’s fijn kunnen zitten, met een lekker drankje erbij. En voor de wat grotere kindjes is er een fijne speelplek. Het is fijn dat we weer een vaste, openbare plek hebben. In tijden van de lock-downs spraken we ’s zomers af bij mama’s in de tuin of in een speeltuintje ergens in de buurt. Maar dit is toegankelijker…”

Feest der herkenning

“Het uitgangspunt voor het Mamacafé was ooit het geven van borstvoeding. Maar inmiddels is iedereen welkom! Het belangrijkste is als mama’s ervaringen kunnen uitwisselen. Dan twijfel je bijvoorbeeld of je wel zal gaan, omdat je een hele slechte nacht hebt gehad. En dan kom je aan en dan blijkt dat je niet de enige bent met een enorm slaapgebrek. Dat geeft steun en herkenning. Vaak zie je dat mama’s ook goede tips hebben voor elkaar. En sowieso is de erkenning en herkenning die ze elkaar kunnen geven super waardevol.”

Samen doen

“Dit sluit ook heel erg aan bij mijn persoonlijke visie dat we het als mensen eigenlijk veel meer samen zouden moeten doen. Überhaupt, maar zeker in de kraamtijd of eigenlijk het eerste jaar of de eerste twee jaar na de geboorte. Het is fijn dat we in Nederland verloskundigenzorg en kraamzorg hebben, maar die sluiten al vrij snel na de geboorte af en dan sta je er als kersverse ouders toch alleen voor. Volgens mij is dat niet hoe het bedoeld is; wij mensen zijn eigenlijk kuddedieren. We moeten het samen dragen! Het liefst zou ik eigenlijk ook nog de oma’s erbij hebben in het mamacafé. De mama’s zelf hebben immers eigenlijk niet heel veel draagkracht om elkaar te dragen. Maar het biedt zoals gezegd wel al een stukje steun en erkenning!”

Tips & advies

“En dan zit ik er ook bij als professional. Maar het is niet zo dat de blikken steeds op mij gericht zijn als er bepaalde thema’s of vragen aan bod komen. Het komt natuurlijk wel voor dat ik wat tips of adviezen deel. Ik ben ook draagdoekconsulent. Soms laat ik daarin wel wat dingen zien. Ik heb ook weleens overwogen om elke maand een extern iemand uit te nodigen om iets te komen vertellen, maar ik wil het eigenlijk ook weer niet te commercieel maken. Bovendien is de grootste behoefte van de mama’s ontmoeting en uitwisseling.

Er komen echt allerlei thema’s aan bod. Van de vraag wanneer je begint met het aanbieden van vast voedsel of het voeden in de nacht; ‘hoe vaak doe je dat en tot welke leeftijd?’ tot ‘hoe kom je toe aan je eigen tijd? En ‘wie ben je eigenlijk ook alweer nu je mama bent?’. Of ‘hoe is het om weer terug aan het werk te gaan?’. Wanneer er een tweede kindje komt, zie je mama’s soms zoeken met het verdelen van hun aandacht. Het kan lastig zijn daar weer balans in te vinden. Dan voelt het alsof ze hun oudste kind tekort doen. Soms gaat het ook over de bevalling. Als vrouwen zich voldoende vertrouwd voelen, vinden ze het vaak fijn om ook daarover hun ervaringen te kunnen delen.”

Mooie contacten

“Het is leuk om te zien dat er mooie contacten ontstaan bij het Mamacafé. Dan zie je dat een aantal mama’s een paar keer zijn geweest, waarna zich een duo of trio heeft gevormd en ze zelf afspreken, buiten het Mamacafé om. Dan is mijn doel bereikt! Want een frequentie van 1x per maand is natuurlijk ook best weinig. Het liefst zou ik zien dat er een plek in de stad was waar je altijd naar toe zou kunnen om andere mama’s te ontmoeten. Hoe fijn zou het zijn als er een plek is, waar kinderen kunnen spelen, je even tijd voor jezelf hebt en het gangbaar is om contact te leggen en ervaringen uit te wisselen?”

Wisselende groep

Hoeveel mama’s komen naar het Mamacafé? Irene: “Doorgaans zijn we met een groep van zo’n 8 mama’s. Het kunnen er ook een keertje 4 of 10 zijn. Er is een ‘harde kern’ die elke keer komt, zij kennen elkaar inmiddels. Maar er zijn ook elke keer nieuwe mama’s bij die alleen komen. De meeste mama’s blijven tot hun kindje ongeveer 1 jaar is. En soms zie ik ze dan na een paar jaar weer terug als er een nieuw baby’tje geboren is. De oudere brusjes mogen uiteraard ook mee komen naar het Mamacafé. Soms sluit ook een papa een keertje aan. De laatste tijd zijn er ook vaker zwangeren die komen. Dat vind ik erg belangrijk. Dan kan ik een stukje voorlichting geven over borstvoeding. En hen stimuleren om eens te gaan praten met andere moeders die al ervaring hebben. Het kan helpend zijn als jonge ouders meer reële verwachtingen hebben van wat hen te wachten staat in de kraamtijd.”

Nieuwsgierig?

Ben je na het lezen van dit artikel nieuwsgierig geworden naar het Mamacafé en wil je graag een keertje komen? Je bent van harte welkom! Het is fijn als je je even aanmeldt via info@inliefdegedragen.nl maar dat is niet verplicht!

Over Irene Valkenberg

“Ik ben opgeleid als kinder- en jeugdpsycholoog, maar ben niet meer werkzaam in deze branche. Ik werk nu als ZZP’er in mijn eigen praktijk ‘In Liefde Gedragen’. Vanuit mijn praktijk bied ik vooral lactatie- en draagconsulten. Dat doe ik bij mensen thuis. Ook geef ik voorlichting tijdens de zwangerschap. En ik ben actief als post partum doula. Vanuit deze rol geef ik kraambehandelingen na de bevalling: massages, meditatie, het inbinden van de buik en allerlei rituelen. Maar vooral ook luisteren om te ondersteunen in de verwerking. Een bevalling maakt diepe indruk, ook als alles positief is verlopen. Als postpartum doula ben ik eigenlijk een soort vervanging van wat we missen in onze cultuur; vrouwen om elkaar heen. De moeder, schoonmoeder, tante, buurvrouw. Enerzijds voor een stukje praktische ondersteuning, maar vooral ook voor het eren van de vrouw. In andere culturen wordt de vrouw die een kind gebaard heeft behandeld als een soort bruid. Je ziet ook dat in culturen waar de vrouw en het jonge gezin gedragen wordt door de gemeenschap, postpartum depressie nauwelijks voorkomt. Je voelt dat er voor je gezorgd wordt, niet alleen de eerste 3 of 8 dagen. Dat is superbelangrijk!”