Ze zijn waar. Clichés. Als je baby 2,5 weken oud is, weet je dat al; de tijd vliegt, alsof hij (of zij) er altijd bij is geweest, voor ieder nieuw kindje is er weer oneindig liefde. En deze hoorde je vast ook al: kleine kindjes, kleine zorgen, grote kinderen, grote zorgen. Over die fase wil ik het hebben. Nou ja, willen… en.. zit ik eigenlijk in die fase?

Mijn kinderen worden een maatje groter, ja. Mijn oudste, The Edge van 14, is mij al ruim boven mijn hoofd gegroeid. Al een jaar… mijn jongste, Bono, is 12 en nadert de lengte van mijn schoonmoeder maar ik steek nog wel een jaartje boven hem uit. Maar het zijn nog steeds mijn mannetjes. Ik weet nog hoe ze voelden, roken en klonken als baby’s. Hoe ik tegen ze zong, omdat dat nog mocht, en hun teentjes kriebelde. We dansten zelfs op Piet Piraat van Studio 100. Nu kan Bono nog steeds tegen kietelen en The Edge nog steeds heel erg niet. Maar dit heb ik allemaal niet gezegd natuurlijk. Allemaal dingen die ze liever niet van zichzelf weten…

Nu zijn ze natuurlijk veel stoerder. Nog niet per se allebei met gel in hun haar, maar wel met een kapsel dat ‘precies zo moet’. Met stoere games en huiswerk en grote fietsen en voetbal en eigen whatsapp-groepen en meerdaagse schooluitstapjes. En meer van die momenten waarop Moeders haar Kroost moet Loslaten. Met hoofdletters ja. Want loslaten is natuurlijk wat we iedere dag van hun leven meer moeten doen. Maar wat we niet altijd willen. Het blijven toch die lieve kleine jongetjes. Maar als mijn lieve The Edge over 4 jaar (4!!! weet je hoe snel dat is?!!) op kamers wil, dan zal ik hem toch als de bliksem moeten loslaten en zelf aan de slag laten gaan.

En dat doe ik ook wel hoor, volgende keer licht ik mijn trainingsschema wel toe. Hahaha sprak powermamma. Niet echt baanbrekend, maar je moet successen vieren en ik drink het glas graag halfvol. Ik ga de training dus ook met enthousiasme aan. En nog een cliché: je groeit vanzelf met ze mee. Dus ik geniet van mijn grote mannen en houd van ze. Ook al slungelen armen en benen, vouw ik me naast 1.80 mtr Edge in een vliegtuig en stinken voetbalschoenen en scheenbeschermers zo erg dat ze naar de berging verbannen worden. Na aandringen, inderdaad. Maar zoals geschreven: volgende keer daarover meer…