In de puberteit gaan kinderen steeds meer hun eigen weg en ze nemen afstand van jou als ouder. Grenzen opzoeken, experimenteren en flinke discussies horen erbij. Maar soms ontstaan er ook problemen. InBeeld helpt jongeren en hun ouders tot oplossingen te komen. Arno Janssen, medewerker bij InBeeld, vertelt ons hoe.

Voor wie?

“InBeeld is er voor jongeren in de leeftijd van 14 tot en met 27 jaar en hun ouders. Je kunt bij ons onder andere terecht als je kind schulden heeft, vastloopt in de vriendenclub, geconfronteerd wordt met sexting, vastloopt op school, met een vechtscheiding te maken heeft, er sprake is (vermoedens) van een verslaving of met problemen bij het vinden/houden van een baantje. Ook het contact herstellen tussen ouders en jongere staat soms centraal. Ouders en jongeren kunnen aankloppen als ze zelf niet (meer) weten hoe ze het moeten aanpakken of tot welke instantie ze zich moeten richten. InBeeld bestaat nu 3 jaar en we helpen gemiddeld 90 jongeren per jaar.”

Vreemde ogen dwingen

“Wij richten ons vooral op de jongeren. Het uitgangspunt is dan ook de vraag van de jongere. Als de jongere zelf niet wil, kunnen wij ook niet verder komen. Maar wij proberen wel beweging erin te krijgen door dan een spiegel voor te houden. ‘Dit is wat je doet, dit zijn eventuele risico’s, maak een keuze.’ Soms is het nodig dat iemand anders dan de ouders met de jongere spreekt. Iemand die emotioneel afstand kan nemen. Jongeren nemen van hun ouders ook niet alles meer aan. Vreemde ogen dwingen… Gehoord en serieus genomen worden in een probleem, bekrachtigt de jongere. Zo kan een probleem klein blijven.”

Korte ondersteuning

“Ik kijk samen met de jongere hoe we snel een aantal stappen kunnen zetten zodat de jongere zelf verder kan. Wat ervaart de jongere als probleem en wat kan hij/zij zelf doen? En als dit nodig blijkt, wat kunnen ouders, de omgeving of een instantie doen? Sommige dingen kunnen we met een gesprekje afdoen, soms is er meer nodig. Wij bieden een korte interventie en streven ernaar om maximaal drie maanden ondersteuning te bieden. Natuurlijk kan een andere instantie daarna of in die tijd voor een langere periode aan de slag gaan met de jongere. We houden wel nog een vinger aan de pols; appen of bellen nog eens na een tijdje om te vragen hoe het gaat. Ook voor de ouders kunnen we de juiste ondersteuning zoeken. Dit kan bijvoorbeeld het wijkservicepunt of maatschappelijk werk zijn.”

Complexe samenleving

“Jongeren zien vaak nog niet de gevolgen van de keuzes die ze maken. Soms is het niet willen zien, maar soms is het ook echt niet kunnen zien. 18 jaar is een cruciale leeftijd, jongeren moeten dan ineens allerlei zaken zelf regelen. Ze kennen de wet- en regelgeving dan meestal nog niet. Ook voor de ouders is het niet altijd begrijpelijk. De samenleving wordt steeds complexer. Wat er bijvoorbeeld voor de instanties nodig is aan formulieren, zoals het UWV of de sociale dienst, is niet gering. En persoonlijke hulp bij zulke instanties is vaak vervangen door een website. Wij helpen daarbij. We zien soms ook dat schulden zich onnodig opstapelen, omdat men de aanmaningen niet begrijpt. Het begint vaak met een kleine schuld voor een mobieltje, maar dit bedrag loopt heel snel op als er niet meteen actie wordt genomen.”

“Er is zeker nog winst te halen bij jongeren die tot 18 jaar hulpverlening hebben gehad. Deze jongeren willen meestal geen hulpverlening meer hebben, maar het valt op dat de zelfstandigheid dan vaak nog niet optimaal is. Wij kunnen iets voor deze jongeren betekenen, een vinger aan de pols houden en een steuntje in de rug bieden. Zo kunnen we problemen voorkomen.”

Verzwaring van problematiek

“Soms blijkt tijdens de gesprekken met de jongere dat de problemen groter en complexer zijn dan eerst gedacht. Jongeren willen niet meteen hun hele verleden op tafel leggen. Dit hoeft ook niet. Maar soms hebben ze al hulpverlening gehad of in een justitieel traject gezeten en komt dit toch ineens oppoppen in een gesprek. Er is een groep jongeren die het moeilijk heeft in deze samenleving om het zelf te redden. Met vaak ouders die onvaardig zijn, de weg niet weten of uitgeblust zijn. We zien ook dat het aantal thuislozen onder jongeren toeneemt. Jongeren die, door diverse omstandigheden, niet meer thuis kunnen wonen en geen geld hebben om op zichzelf te gaan wonen. Ze leven dan op de bank van een vriend, bij oma en opa, enzovoort. Maar ze hebben een woonadres nodig voor een uitkering en ook voor werk. Dit is een hele lastige situatie. De financiële situatie is een veelvoorkomende reden waardoor jongeren niet meer thuis kunnen wonen. Als een jongere inwoont bij de ouders en een uitkering aanvraagt, worden de ouders – als ze zelf ook een uitkering krijgen – gekort op de uitkering. Dan ontstaat er een financiële onhoudbare situatie. Dit is heel schrijnend.”

Netwerken

“Samen met mijn twee collega’s, Manuela en Lonneke, zit ik in veel netwerken. De instanties in deze regio melden jongeren bij ons aan met kleine tot grote problemen. Ook scholen weten ons te vinden. Zoals bij twee meiden die ruzie hadden en waarvan één zich bedreigd voelde, waardoor ze niet meer naar school durfde. Ik kijk dan samen met haar naar wat ze zelf kan doen en hoe ze hiermee om kan gaan (112 bellen is een mogelijkheid). Of zoals jongeren die niet op school blijken te zijn en tijdens dit verzuim opvallend gedrag laten zien, zoals vandalisme. Ze komen dan in beeld van een wijkagent, die ons dan ook inschakelt. Wij nemen dan contact op met ouders en jongere. Ouders worden hiervan uiteraard vooraf op de hoogte gebracht. Wij bieden dan een praatje aan en onze ondersteuning. Doordat we in deze netwerken zitten hebben we ook korte lijntjes. We kunnen zo gemakkelijk instanties benaderen en kijken wat mogelijk is. Een jongere die zich bijvoorbeeld depressief voelt kunnen we voordragen aan een collega van het Riagg en bespreken wat mogelijk is. Zo kunnen we jongeren sneller op het goede pad krijgen.”

Meer weten?

Lees de folder van InBeeld voor meer informatie en de contactgegevens.