De Mindful Mama training is speciaal ontwikkeld door Delina van Belle Vie voor moeders met jonge, opgroeiende kinderen die op zoek zijn naar meer balans. Sinds 2018 wordt deze training in samenwerking met GGD Zuid Limburg aangeboden. Daarom gingen wij in gesprek met Delina en Natascha, een moeder die de training vorig jaar volgde. Zij vertelt openhartig over hoe zij de training ervaren heeft en wat het haar bracht!

Tekortschieten op alle vlakken…

“Toen ik vorig jaar deelnam aan de Mindful Mama training was ik mama van eentje van 7, eentje van 5 en een tweeling van 2 jaar. De eerste twee jaar van de tweeling was eigenlijk alleen maar overleven. We wilden heel graag een derde en dat werd toen een tweeling. Ik was echt een beetje overdonderd. Want dan ga je opeens van twee naar vier kinderen en dan heb je dus een groot gezin. Ik leefde die eerste jaren alleen maar op de automatische piloot. Ik rende de hele dag. Soms als een kip zonder kop. Om dat lijstje in mijn hoofd maar af te werken. En dan nog voelde ik heel sterk ‘ik schiet te kort op meerdere vlakken’.

Alle ballen in de lucht

“Ik had altijd heel sterk de drang om perfect te zijn; op mijn werk het goed doen, een lieve mama zijn, een goede partner zijn. En ik wilde vooral ook niet onderdoen omdat ik opeens vier kinderen had. Ik wilde mijn omgeving laten zien ‘ik kan dit, ik kan alle ballen in de lucht houden, het gaat goed!’ Maar in werkelijkheid liep ik tegen van alles op en op een gegeven moment lukte het gewoon niet meer. Het werk is soms best zwaar. Thuis had ik slapeloze nachten. Niet alleen vanwege het doorslapen van de kinderen, maar ook door het gepieker van de dag. Dan lag ik in bed na te denken over waar ik tekortschoot, waardoor ik niet meer in slaap kwam.”

Druppel

“Dat was voor mij ook de druppel, het besef van ‘ik moet iets’. Ik realiseerde me dat ik niet lekker in mijn vel zat en dat ik niet oneindig door zou kunnen blijven gaan met rennen. In feite was ik de hele dag voor iedereen aan het zorgen. De enige voor wie ik niet goed zorgde, was mezelf. Ik wist dat ik meer voor mezelf moest gaan zorgen en voor mezelf moest gaan kiezen. Dat is heel moeilijk. Zeker in een groot gezin met kleine kinderen, om die ruimte voor jezelf te nemen.”

Wat doe ik hier?

“Via horen zeggen kwam ik uit bij Delina. Ik was best wel sceptisch. En ook die eerste bijeenkomst heb ik daar het eerste half uur gezeten en gedacht ‘ik weet niet wat ik hier doe en of dit wel iets voor mij is’. Maar ik zat daar wel in rust. Dat was ik natuurlijk al niet gewend. En ik was ook niet gewend dat er überhaupt ruimte was voor mezelf. Voor de vraag ‘hoe is het nu écht met jou?’. Natuurlijk hadden mensen me die vraag wel gesteld de afgelopen jaren, en dan zeg je ‘druk, druk en met jou?’ en dan ga je weer verder. Maar ik had die vraag al heel lang niet meer echt bewust bij me laten binnenkomen. En toen ik dat wel deed, had ik eigenlijk zoiets van ‘ik weet het niet’. En ik was toch ook wel nieuwsgierig. Dus ik heb me opengesteld en toen ging ik leren zien en voelen.”

Wacht effe, mama komt zo…

“Wat het mij gebracht heeft?”, herhaalt Natascha de gestelde vraag. “Dat ik me bewust geworden ben van hoe ik in het leven sta. Hoe mega automatisch mijn leven was en hoe ik dat anders kan doen. Niet met hele grote veranderingen, maar juist met kleine aanpassingen. Richting de kinderen heb ik bijvoorbeeld ervaren dat ze je ontzettend veel vertellen, als je echt goed luistert. Voorheen was ik altijd maar bezig van ‘wacht effe…’ en ‘mama komt zo…’. Ik had gewoon niet meer de rust voor de kinderen. De oudste heeft zelfs ooit gezegd ‘mama heeft toch nooit tijd’. Die kwam op een gegeven moment ’s avonds om 23.00 uur nog de badkamer op en dan ging hij vertellen. Omdat hij wist dat er dan verder niemand was die mijn aandacht vroeg.”

Klein beginnen

“Ik ben met hele kleine veranderingen begonnen. Ik was simpelweg ook niet in de gelegenheid om lange wandelingen te maken of naar de speeltuin te gaan. Dus wat ik heb gedaan, is als de kleintjes op bed lagen, bewust met de oudste gaan knutselen. En dan komen de gesprekjes vanzelf. En dan kun je ook bewust vragen ‘hoe was het op school?’. In plaats van dat je dat in de auto vraagt, terwijl je met je hoofd bij de boodschappen bent. Dat heeft me heel veel opgeleverd. Ik ben gaan zien ‘hoe mooi is dit en hoe dichtbij is dit?’. En de kinderen waarderen het ook enorm. Zij weten nu dat dit het moment is waarop ik er ook echt voor hen bén.”

Thuisgebracht

“Het weer echt bewust samen met de kinderen te zijn, is het mooiste wat er is. Ook met knuffelen bijvoorbeeld. Hoe vaak geef je niet even snel een knuffel voor het slapen gaan, zonder dat je er echt bij bent? Nu geef ik bewust een stevige en aanwezige knuffel. Mijn partner zei op een gegeven moment ‘ik heb het gevoel dat je je plekje in het gezin weer hebt teruggevonden’. En dat is ook zo ‘het heeft me weer thuisgebracht. Ik ben weer aanwezig in mijn eigen gezin, in mijn eigen leven. Ik heb er enorm veel aan gehad. Het heeft mijn leven echt veranderd. Het is het mooiste cadeau wat ik mezelf had kunnen geven. En ook mijn gezin, mijn relatie. Ik geloof echt dat het je heel veel kan brengen. Maar je moet er wel voor openstaan en het durven aangaan.”

Oefening baart kunst

“Voor mij kwam het omslagpunt na de eerste sessie. Ik dacht ‘ik ga toch maar eens proberen toe te passen wat we hebben geleerd. En tot mijn grootste verwondering werkte het ook nog! En naarmate je meer oefent, gaat het steeds beter. In het begin als ik met die oefeningen bezig was, gingen mijn gedachten toch nog alle kanten op. Die aandacht in het hier-en-nu houden moet je echt trainen. En wat ik ook geleerd heb, is dat je gedachten geen feit zijn. Ook naar de buitenwereld toe. Ik dacht altijd heel veel te moeten, vanuit de omgeving. In de training leer je ook hoe je daarmee om kunt gaan.”

Niet perfect

“Door de training sta ik nu veel bewuster in het leven. En het is echt niet dat het nu altijd perfect gaat. Maar laatst zijn we een keer gaan zwemmen met onze vier kinderen, van wie er drie nog geen diploma hebben. Daar zou ik voorheen nooit aan begonnen zijn. En ook enorm van in de stress schieten. Maar we hebben het nu gewoon gedaan. En bewust de rust bewaard. Ook al moeten ze een voor een uit het water en afgedroogd en is er even iemand aan het huilen. Dan is dat even maar even zo. Dat stuk perfectionisme heb ik losgelaten. Dan is de wasmand maar een keer wat voller. Of is niet alles spik en span of opgeruimd. Een moment met de kinderen is veel belangrijker. Ook heb ik geleerd andere oplossingen te zoeken en aangeboden hulp van ouders en vrienden te accepteren. Je kunt en mag gewoon hulp vragen af en toe, zo weet ik nu!”

Groot gezin

“Het moge duidelijk zijn dat ik de training echt aan iedereen zou aanraden”, lacht Natascha. “Toevallig heb ik een groot gezin. Maar ook als je maar één kind hebt, kun je het ontzettend druk hebben. Ik denk eigenlijk dat elke ouder zinvolle dingen uit deze training kan halen. Ongeacht hoe groot je gezin is. Dat wil ik wel nog graag even aan toevoegen!”