Wij zijn dus schijnbaar een groot gezin. Nooit gedacht toen we de beslissing maakten voor nog een kleintje, dat we daarmee een denkbeeldige lijn zouden passeren. Maar aan de reacties uit onze omgeving te horen, behoren we nu dus tot deze groep! En dat brengt naast een heel aantal vooroordelen ook een aantal voordelen met zich mee, die ik in deze blog graag met jullie wil delen. Maar eerst iets over mijn wens voor een groot gezin!

Kinderwens

Als kind wilde ik al graag kinderen en graag veel! Bij het spelen met de Barbies zat de auto altijd tjokvol en bij het spel Levensweg was het vakje ‘kinderen krijgen’ favoriet! Eenmaal volwassen ambieerde ik een gezin met drie kinderen (net zoals we zelf thuis hadden, want dit was wel erg gezellig) of vier, want dat leek me meer in balans. Natuurlijk moest mijn man daar ook nog wat van vinden. François ken ik al eeuwen, maar plannen doet hij niet zo graag (niet zo graag als ik in elk geval). Hij wilde wel kinderen en ook wel meer dan één. Daar moest ik het mee doen, toen we gingen samenwonen en uiteindelijk trouwden. En dan moest het natuurlijk ook nog gewoon lukken!

In verwachting

Na (gelukkig maar) enkele maanden was ik zwanger van nummer 1, heppiedepeppie allebei, we werden mama en papa! Eind 2013 werd ons zoontje geboren, met niet de-meest-ideale-bevalling (spoed-keizersnede), maar hij was er! Het moederschap overviel me. En dan met name de liefde die ik voelde voor dit kleine wezentje dat alle normen, waarden en alle zekerheden in mijn leven op zijn kop zette. Het duurde dan ook enkele maanden voordat ik weer een beetje was neergedaald in het leven van Danielle 2.0, de moeder-editie.

Gezinsuitbreiding 

Na 9 maanden begonnen we na te denken over een broertje of zusje voor Chrit. En kennelijk dachten wij niet alleen zelf aan gezinsuitbreiding, maar de gehele omgeving. Regelmatig werd de vraag gesteld ‘wanneer nummer twee kwam’. Ruim een jaar na de geboorte van Chrit hield ik weer een positieve zwangerschapstest in mijn handen! Begin augustus kwam Julian ter wereld middels een fysiek zware (vaginale) bevalling. Opnieuw overviel me de liefde voor dit kleine wezentje.
Het verdelen van de aandacht tussen twee mini’s viel me dan ook zwaar. Daarbij was Julian een pittige baby. Eigenlijk had hij nog wat langer bij zijn moeder willen blijven. In nabijheid was het prima, maar zonder aanraking en bij veel externe prikkels had hij het heel zwaar. Tevens zat Chrit in de ik-ben-twee-en-zeg-nee fase! Het kwam mooi allemaal samen… (not) ’O help!’ dacht ik ‘en ik wilde er nog meer?!’

Even wachten…

In de maanden die volgden, leerden wij Julian steeds beter kennen en hij de wereld. Het leven werd makkelijker als gezin van vier. Hoewel we na een jaar zeker wisten dat een derde kindje ons leven zou verrijken, kozen we bewust ervoor hier nog even mee te wachten. Ik had ervaren dat de korte tijd tussen de jongens pittig was. Iets meer zelfstandigheid van de oudsten was dan ook gewenst. Opvallend was dat de omgeving nu totaal niet bezig was met een eventuele volgende gezinsuitbreiding; geen enkele keer kregen we de vraag wanneer de volgende zou komen!

Een meisje!

Uiteindelijk werd Mare eind 2018 geboren. Deze ingeleide bevalling was de beste van de vier.
Ik voelde me fysiek dan ook weer heel snel oké. Ik wist beter wat me te wachten stond en had ingezet op ondersteuning en veel rust. Deze strategie werkte en het liep allemaal beter dan de voorgaande keren. We kregen dus een meisje; een makkelijk en relaxed meisje wel te verstaan. Haar babytijd en het leven met drie kinderen was dus easy, veel makkelijker dan de eerste tijd met twee kinderen.

Balans & baby-kriebels

Het leven was goed en in balans. Toch bleef er wat kriebelen. Het voelde niet klaar…
De wereld om ons heen was overtuigd dat ons gezinnetje compleet was, zeker nu we (heel cliché) jongens én een meisje hadden! Toen we dan ook vertelden dat we nóg een kindje kregen hebben we heel wat verraste gezichten gezien!

Nummer 4

In juli 2021 werd Faas geboren, middels de meeste heftige bevalling van ze allemaal. Alle hulp en ondersteuning zoals we die bij Mare ingezet en bedacht hadden, was weer opgetuigd. Echter, voornamelijk door de pittige bevalling bleek dit niet voldoende. Ik moest fysiek veel meer bijtanken, wat natuurlijk met vier kleine kinderen (midden in de zomervakantie) vrijwel onmogelijk was. Verder moest de stress van de bevalling verwerkt worden. Daarbij was Faas een gevoelige en aanhankelijke baby. Nog steeds is hij de grootste knuffelkont die we hebben.

En dat maakt 6…

En nu dus een gezin van zes, gewoon gelopen zoals het leven bij ons liep. Veel is er voor ons niet veranderd met de komst van nummer vier. We kiezen vaak voor een verdeling in ‘grootjes’ en ‘kleintjes’, bij het in bed leggen of het doen van activiteiten. Dat het voor de omgeving wel degelijk anders is merk ik vaak! Wanneer we met zijn allen op pad zijn, zie je de mensen tellen.
Bij entreepoortjes met kaartjes raken ze ‘de kluts’ kwijt van alle (en verschillende) kaarten. Wanneer iemand vraagt hoeveel kinderen ik heb, krijg ik vrijwel altijd een verbaasde en geschrokken reactie. En het gekke is, waar niemand na nummer twee of nummer drie vroeg ‘wanneer de volgende kwam’, is dit bij vier kinderen opeens wél weer een ding. Vrijwel iedereen, bekend of onbekend is er nu mee bezig!

Vooroordelen over een groot gezin

Er zijn genoeg vooroordelen over een groot gezin, zoals dat het een drukte is met alle kinderen. Zelf denk ik niet dat wij drukker zijn of meer geluid produceren dan een gemiddeld gezin. Toch zie je mensen op voorhand schrikken als ze weten dat ze bij een gezin van zes terecht komen, maar krijgen we achteraf altijd terug dat dat reuze meevalt.

Daarnaast denkt men dat er geen tijd meer voor jezelf is. Natuurlijk, ook onze dag bestaat uit 24 uur en we hebben meer kinderen om tijd aan te geven. Maar door het hebben van veel brusjes zijn onze kinderen heel zelfstandig en helpen ze elkaar. Hierdoor win je tijd, die je weer op een andere manier kunt inzetten. Daarnaast; of je nu kookt of de tafel dekt voor twee of vier kinderen dat maakt echt niet zoveel uit. Verder ben ik van de planning en doen we ons best om ook voldoende tijd voor onszelf in te plannen.

Je kunt alle kinderen niet de aandacht geven, is een ander vooroordeel. Het blijft lastig om een-op-een aandacht te geven, maar volgens ons kun je dit wel plannen. Zo regelen we regelmatig momentjes met één kind. Of oppas voor de kleintjes, zodat we op pad kunnen met de grootjes.

Hier staat tegenover dat ze wel aandacht krijgen van de anderen kinderen in het gezin. Dus in totaal hebben ze zeker geen tekort aan aandacht.

Voordelen van een groot gezin

Gelukkig zijn er ook genoeg voordelen van een groot gezin:

• Er is altijd genoeg aandacht in huis.
• Ze hebben vrijwel altijd een speelkameraadje (en een om ruzie mee te maken).
• Ze leren om te wachten en te delen.
• Zelfstandigheid wordt al vroeg gestimuleerd, ook door het feit dat ze hetzelfde willen doen als hun grotere brusjes.
• Ze leren veel van elkaar op alle fronten (letters schrijven, huiswerk maken, maar ook scheldwoorden helaas…).
• Het is nooit saai.
• Je kunt al die leuke spulletjes en kleertjes nog een keer gebruiken.
• En het duurt een hele poos voordat je een leeg nest hebt!

Tip!

Blijf bij jezelf in de keuze voor (meer) kinderen, laat je niet leiden door de omgeving die vaak uitgaat van het normaal en praktische overwegingen.

Wil je meer zien van ons gezinnetje kijk dan ook op Instagram: Little.backpack.big.adventure.