Zit jij niet op de spreekwoordelijke roze wolk na de geboorte van je kindje? Dan ben je echt geen uitzondering! Er komt ook heel wat op je af. Zeker bij je eerste kindje. Ineens ben je moeder, een 24/7 baan. Maar ook bij elk volgend kind is het weer zoeken. Ieder kind is immers anders; er is niet 1 standaard gebruiksaanwijzing. “Dat ouders na de geboorte van hun kind vaak nog zoekende zijn in hun ouderrol is heel normaal.” Zo stelt Nicky Halbach, jeugdarts bij een consultatiebureau van GGD Zuid Limburg. “Wij bieden ouders dan ook graag een steuntje in de rug door samen met hen de zoektocht aan te gaan.” Hoe? Nicky vertelt het ons in dit interview!

Twijfels en onzekerheden

“Bij elk kind is het weer zoeken naar de ouderrol, je moet je kindje leren kennen. Zeker als het in het begin niet helemaal vlekkeloos verloopt, kunnen ouders gaan twijfelen aan zichzelf. Als er bijvoorbeeld bijzonderheden zijn geweest in de zwangerschap of bij de bevalling. Of als er iets in het kind speelt, het huilt veel of is onrustig. Ouders kunnen dan onzeker worden en hun zelfvertrouwen neemt af. Vooral bij de moeders zien we dit gebeuren.”

Effect op de relatie met je kind

“Bij de ene ouder gaat het uiteindelijk toch vanzelf goed. De andere ouder merkt dat het lastig blijft om in de ouderrol te komen. Zeker als je kindje veel huilt en onrustig blijft, wordt het moeilijker. Je kunt het letterlijk gaan ervaren als ‘ik begrijp mijn kindje niet!’. Als dit zo is en blijft, dan heeft dit effect op de relatie die je opbouwt met je kind. De kans is aanwezig dat er geen hechte band groeit en je kunt soms letterlijk een bepaald moedergevoel missen. Wij zijn alert op de hechting tussen ouders en kind. Paulien Kuipers van Stichting Kinderleven heeft ons hierin getraind, zodat we extra begeleiding kunnen bieden op dit vlak.” Hoe belangrijk een goede hechting tussen jou en je kind is, lees je in dit interview met Paulien Kuipers.

Normaal onderwerp van gesprek

“In onze contactmomenten met ouders bespreken wij de ouderrol en de hechting vanaf het begin open met hen. Bij het eerste contact, voor de meesten is dit het huisbezoek door de verpleegkundige rond 10 dagen na de geboorte, maken we het al bespreekbaar. ‘Hoe heb je de zwangerschap beleefd?’; ‘Hoe beleef je nu de start?’. Het zijn normale onderwerpen om het open over te hebben. In hun omgeving echter merken ouders vaak dat ze op dit vlak niet zo gehoord worden. De samenleving heeft de neiging om ouders terug op die roze wolk te duwen. Ouders geven dan ook aan dat ze het heel prettig vinden open hierover te kunnen praten en voelen zich serieus genomen.”

Samen kijken en ervaren

“Tijdens het consultatiebezoek hebben ouders vaak een hele lijst met vragen. ‘Krijgt mijn kindje wel genoeg voeding?; Slaapt mijn kindje wel voldoende?; Waarom huilt mijn kindje?’ Hele normale vragen! Maar er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden en je moet je kindje eerst leren kennen om de juiste keuzes te maken. Wij gaan met de ouders die zoektocht aan door letterlijk samen te gaan kijken naar hun kindje. ‘Hoe ziet je kindje er nu uit? Wat denk je als je zo naar je kindje kijkt, lijkt het tevreden? En hoe ziet je kindje er uit na de voeding?’. Door te kijken leer je je kindje kennen en weet je beter wat het nodig heeft. Doordat je vervolgens op die behoefte reageert, bouw je een relatie met je kindje op. Zo vormt zich een goede basis. Door met de ouders mee te kijken en hen te laten ervaren, bekrachtigen we ze in hun ouderrol. We trekken hiervoor ook tijd uit buiten het consultatiebezoek als daar behoefte aan is. Begeleiding tijdens een huisbezoek is mogelijk of de moeder kan deelnemen aan onze moederbabygroep.”

Moederbabygroepen

“We zijn onder leiding van Paulien Kuipers in het voorjaar gestart met Moederbabygroepen. We weten dat moeders heel veel leren van elkaar. En het ook fijn vinden om (h)erkenning te krijgen en ervaringen van anderen te horen. Rondom een aantal thema’s doen we oefeningen met kleine groepjes moeders en hun baby’s. We oefenen samen in het kijken naar de kindjes. Ook het kijken naar een ander kindje in de groep geeft inzicht. Hoe je jezelf voelt, de subjectiviteit die je in je hebt, maakt soms ook dat jij je eigen kindje anders ‘leest’. Dit speelt niet zo mee als je naar een ander kind kijkt, dan wordt dit niet zo ervaren. Dit is vaak een eye-opener. Ook het praten met je kindje, oefenen we. Dat je je kindje kunt voorbereiden op wat er komen gaat. Maar ook dat je met je kindje over je gevoelens kunt praten en zo woorden geeft aan wat je kind al heeft aangevoeld. Je kindje begrijpt niet je woorden, maar wel de intonatie. Dit is vaak ook nog nieuw voor de moeders.”

Empoweren

“Moeders zijn vaak te streng voor zichzelf en elkaar. Ze zien vaak niet wat er allemaal al goed gaat. Wij kijken dan ook in de moederbabygroepen gericht met de moeders naar de positieve kant. ‘Kijk je kindje eens lachen naar je’. En we stimuleren de moeders om zelf ook meer te kijken naar wat al goed gaat. Op deze manier word je versterkt in je moederrol en krijg je ook meer zelfvertrouwen.”

En de vaders?

“We weten dat de meeste vaders niet zoals moeders gemakkelijk leren in een groepsomgeving, vandaar geen vaderbabygroep. Bij het bezoek aan het consultatiebureau zijn we natuurlijk ook in gesprek met de vader. En we weten dat de moeders het geleerde vanuit de moederbabygroep ook thuis met hun partners delen. Maar we zijn wel nog zoekende hoe we de vaders er nog meer bij kunnen betrekken. De rol van de vader is een hele belangrijke. De meeste vaders kunnen vaker wat rustiger blijven, doordat ze wat minder subjectieve belevingen hebben. Maar de emoties kunnen evengoed oplopen, want ze voelen zich vaak machteloos als het niet zo goed verloopt. Dus zeker belangrijk om hier ook oog voor te hebben.”