Hoera! Fons, onze oudste wordt binnenkort vijf jaar! Tot nu toe kwamen we met zijn verjaardagen goed weg met zondagmiddagen gevuld met appeltaart, koffie, chips en wijntjes voor alleen familie. Maar nu hij op school zit en zijn eerste uitnodigingen voor kinderfeestjes al in the pocket heeft, moet ook ik me begeven naar de wereld van ingewikkelde, liefst gezonde traktaties en fantástische kinderfeestjes gevuld met top-entertainment. Tenminste, die indruk krijg ik af en toe een beetje.

Wat is er eigenlijk gebeurd met de tijd dat we dolgelukkig waren met een traktatie van zelfgebakken muffins, vol met suiker en roomboter, verpakt in een cellofaantje met een lintje erom? Kinderfeestjes waarbij we kettingen regen van nibbits en dansten op onze favoriete muziek? En daarmee dik tevreden waren?

Nee, een beetje kinderfeest moet tegenwoordig een te gek thema hebben en gevuld zijn met nog te gekkere activiteiten, het liefst zo origineel mogelijk. Ik kan me herinneren dat ik laatst een moeder hoorde verzuchten dat ze een rib uit haar lijf had gespendeerd om met tien pre-puberende koters een kookworkshop te volgen. En dat ze het nóg saai hadden gevonden. En dat ik besloot dat dát mij nooit zou overkomen.

En afgelopen week nog, kwam er op mijn werk een gestresste moeder binnen, wallen tot op haar knieën, met een enorm dienblad met daarop een heuse trein, gesneden uit rauwe groente. De trein stond op instorten, want om 5 uur ’s ochtends beginnen met snijden was nét iets te vroeg geweest. Dat konden al die, inmiddels uitgedroogde komkommers en tomaten toch niet helemaal aan. De peuters, waarvoor de trein bedoeld was, haalden bij het zien van het kunstwerk een keer hun neus op en vroegen zich vast af waar de soepstengels bleven.

De wereld van Facebook en Instagram lijkt er de laatste tijd steeds meer voor te zorgen dat iedere moeder zich denkt te moeten ontpoppen tot een soort ‘Martha Stewart’.  Ik moet eerlijk bekennen dat ook ik af en toe onder de indruk ben van de onvermoeibare, DIY-ende moeders die zeeën van tijd lijken te hebben om hun kroost de ’tijd van hun leven’ te bezorgen.

Maar goed, onze Fons wordt vijf jaar, ik ben 22 weken zwanger van onze derde en net begonnen aan een nieuwe baan van 36 uur per week. Dus wat heb ik gedaan? Ik ben met hem gaan zitten en heb hem gevraagd wat hij zelf wil. Want dat is in mijn optiek toch wel het belangrijkste als we het hebben over zijn verjaardag.

Zijn antwoord was gelukkig duidelijk en helder: hij wil een kinderfeest met zijn beste vriendjes, cadeautjes, een spelletje en frietjes. Oh, en ook nog cakejes versieren. Prima lieverd. En de traktatie? Na uren scrollen op Google tussen foto’s van al dan niet gezonde en des te indrukwekkendere, maar niet te vreten kunstwerken, kwam hij tot de conclusie: eigenlijk vind ik jouw zelfgebakken cakejes toch het lekkerst. Wat voel ik me gezegend. En wat zal zijn verjaardag gezellig worden. Denken jullie ook niet?