Wanneer je vier kinderen hebt, denkt iedereen dat bevallen voor jou een makkie is! Als ik zeg dat onze jongste er heel snel was, dan hoor ik de ander al denken, ‘zie je wel!’ De ruimte om te zeggen dat het ook anders kan zijn, die moet je dan zelf creëren. Nee, mijn bevallingen waren niet top. Ik droomde van een bad-bevalling, thuis, bij kaarslicht en kreeg vier ziekenhuisbevallingen. Een spoed keizersnede vanwege niet vorderende ontsluiting, een VBAC (vaginale bevalling na een sectio) met vacuümpomp en navelstreng die de baby volledig omstrengelde, een inleiding bij 42 weken waarbij het schoudertje achterbleef (maar gelukkig aardig snel loskwam) en een spoed-spoed sectio onder narcose omdat de navelstreng voor de uitgang was gezakt…

Kortom: bevallingen zijn er in allerlei soorten, van die thuisbevalling in bad met kaarslicht tot de spoedkeizersnede onder narcose. De een is niet beter dan de ander (al heeft dat bij mij wel geduurd voordat ik dat inzag!). En bij alle bevallingen ben je een superheld. Elke bevalling mag er zijn! Herhaal het voor jezelf en knoop dat goed in je oren… Want tegenwoordig lijkt de wereld maakbaar, als je maar goed je best doet dan kom je er wel: the sky is the limit! De keerzijde is dat als het niet lukt, je ook alleen jezelf de schuld kunt geven… Herkenbaar?! Voor sommige zaken gaat dit misschien inderdaad op, maar voor een bevalling niet! Maar wat kun je dan wel doen? Ik deel een aantal tips op basis van mijn persoonlijke ervaring!

Tip 1: Kennis vergaren

Zorg dat je een idee hebt wat je te wachten staat. Hoelang duurt een bevalling normaal? Welke fases zijn er? Wat kun je doen om met de pijn om te gaan? Deze kennis kun je op allerlei manieren opdoen, dus kies er eentje die bij jou past. Lees boeken of online ervaringsverhalen, kijk filmpjes, luister naar verhalen van vrouwen in je omgeving of volg een cursus. Focus op positieve verhalen; die horrorverhalen van bijvoorbeeld de buurvrouw die komen vanzelf, maar die gaan je niet helpen. Handige tips die zijn wél welkom! Hier kun je eventueel ook gericht naar vragen.

Tip 2: Betrek je partner

Probeer ervoor te zorgen dat je partner ook kennis opdoet en dat hij tips krijgt over wat hij kan doen tijdens de bevalling. Mijn man voelde zich bij de eerste bevallingen ‘nutteloos’, ondanks dat hij continu in de weer was om dingen voor mij te doen. Pas na een cursus hypnobirthing, waarbij je als koppel centraal staat en er dus ook verwacht wordt dat je samen alle informatieavonden volgt, had hij genoeg kennis en handvatten om zich sterk te voelen en zijn rol te pakken tijdens de bevalling. Hou er rekening mee dat de manier van informatie vergaren van je partner heel anders kan zijn dan je jouwe…

Tip 3: Bereid je voor

Allereerst fysiek: zorg dat je klaar bent voor deze uitputtingsslag. Eet en drink goed van tevoren en probeer je rust te pakken. Maar blijf ook zeker in beweging die laatste weken, en ook tijdens de bevalling! Naast deze fysieke voorbereiding, is het ook belangrijk om je mentaal goed voor te bereiden. Denk na over jullie bevalwensen (yes, ik heb het hier bewust over jullie :)). Wat vinden jullie fijn? Vaak is dat bij een eerste bevalling best lastig om te bedenken, maar mogelijk hebben jullie wel al enig idee? Zeker als je dingen leest of hoort. Door hier zelf over na te denken en jullie ideeën te bespreken met je zorgverlener, hoor je ook wat verder mogelijk is en wordt de bevalling meer ‘van jullie’.

Tip 4: Zet het op papier

Schrijf je bevalwensen op of kies voor tekeningen/illustraties waarbij je in een oogopslag ziet wat je wilt. Zijn er bijzonderheden als seksueel misbruik of wordt jullie baby een regenboogbaby? Laat dat dan ook weten, zodat hier op een juiste manier mee om gegaan kan worden. Deze wensen op papier kunnen je partner ook helpen tijdens de bevalling, omdat hij hier dan op terug kan vallen.

NB: Ik heb het bewust over bevalwensen, want inderdaad jullie hopen dat het zo zal en kan gaan. Maar de situatie kan veranderen of jullie mening verandert, waardoor aanpassingen noodzakelijk of wenselijk zijn (ik ben zelf bijvoorbeeld redelijk snel teruggekomen op ‘geen pijnstilling’ bij mijn eerste bevalling).

Tip 5: ‘Go with the flow’ en ‘Let it go!’

Een bevalling is niet te plannen. Het is een soort dans tussen jouw kindje en jij, welke beïnvloed wordt door allerlei factoren. Probeer alle spanning zoveel mogelijk los te laten en geef je over aan de situatie. Ik ben ervan overtuigd dat de spanning die ik voelde bij mijn eerste bevalling deze geen goed gedaan heeft. En de ontspanning, het kijken van Friends en een lekker theetje met chocolade bij nummer drie net positief werkte.

Zoals je waarschijnlijk al begreep liep geen van mijn bevallingen volgens plan, er deden zich in meer of mindere mate ernstige situaties voor die aanpassingen of ingrepen vereisten. Hoe beter ik met de aanpassingen om kon gaan, hoe beter dit was voor de situatie. Blijf goed bij jezelf, zorg dat jullie goed geïnformeerd worden en dat jullie samen met de zorgverlener durven te beslissen. En realiseer je dat dit een life event is, dit wordt een kernherinnering die je je leven meedraagt!