Zien dat je kind ongelukkig is. Dat is misschien wel een van de moeilijkste dingen voor een ouder om mee om te gaan. Zeker als je de indruk hebt dat dit veroorzaakt wordt door een keuze die je kind zelf maakt. Zoals bijvoorbeeld de keuze om een ‘ongezonde relatie’ aan te houden. Je dochter die – tegen beter weten in – haar vriendje (type ‘player’) de zoveelste kans geeft, nadat hij weer eens niet kwam opdagen, op het laatste moment afbelde met een smoes of een halve dag niets liet horen op een app. Of je zoon die gebukt gaat onder de emotionele buien en het claimende gedrag van zijn vriendinnetje. En die zich ‘om de lieve vrede te bewaren’ steeds meer gaat voegen naar haar wensen en nukken. In dit artikel vind je tips om hiermee om te gaan!

Tip1: Bemoei je er niet mee!

Dit is waarschijnlijk meteen ook de lastigste tip om in praktijk te brengen! Want het liefst wil je je kind zo snel mogelijk laten inzien dat het betreffende vriend(innet)je of de relatie waar het in zit niet goed voor hem/haar is. Zodat het zich kan losmaken en weer terug gelukkig kan worden. Toch luidt het advies om dit niet te doen! Waarschijnlijk is je kind nog verliefd, waardoor je hem of haar moeilijk bereikt met je observaties en zorgen. Sterker nog; de kans is groot dat je verhaal (hoe goed bedoeld ook), niet in goede aarde valt bij je kind en zelfs leidt tot spanningen of conflicten tussen jullie. Let erop dat je je ook met kleine opmerkingen of ‘grapjes’ niet negatief uit over het vriend(innet)je of de relatie van je kind.

Tip 2: Zie het als een leerproces

In feite moet je het dus proberen zoveel mogelijk los te laten als ouder. Dat is niet makkelijk. Maar misschien helpt het om de situatie te bekijken als een leerproces waar je kind in zit? Een proces dat begint met dat je kind zich realiseert dat het niet zo lekker in z’n/haar vel zit. Als je kind dat kan erkennen, is de vraag of het ook kan toegeven (voor zichzelf) wat de rol van zijn/haar vriend(innet)je is in hoe het zich voelt. En zelfs als je kind al doorziet dat het zich vaak verdrietig of ongelukkig voelt door het contact met zijn/haar vriend(innet)je, dan moet het nog de moed kunnen opbrengen daadwerkelijk de stap te zetten om de relatie te verbreken. Geef je kind de ruimte om dit proces op zijn/haar eigen tempo en eigen manier te doorlopen.

>> Lees ook ons interview: Depressie bij tieners, een toenemend probleem

Tip 3: Wees beschikbaar

Hoewel het advies luidt om je er niet actief mee te bemoeien, is het wel belangrijk dat je naar je kind uitstraalt dat je er voor hem/haar bent als het je nodig heeft. Zodat het weet dat het naar je toe kan komen om z’n hart te luchten als het dat wil. Bestook je kind dus niet direct met een vragenvuur als je ziet dat er iets is voorgevallen, waar het ’t lastig mee heeft. Maar laat wel weten dat je kind altijd bij je terecht kan.

Tip 4: Bied een luisterend oor

Komt je kind naar je toe om te praten over zijn/haar vriend(innet)je en hun relatie, probeer dan vooral te luisteren. Je kind zal in eerste instantie waarschijnlijk vooral behoefte hebben aan een luisterend oor. En niet direct aan jouw mening, oordelen en oplossingen. Laat je kind dus vertellen en stel open vragen. Op die manier zet je je kind zelf aan het denken, in plaats van dat je ‘jouw antwoorden’ presenteert. Vraag bijvoorbeeld wat het gedrag van de ander met je kind doet. Hoe het dat graag anders zou zien? Wat het wil gaan doen? Hoe gaat het dat aanpakken?

Tip 5: Bied je kind troost

Het is dus belangrijk om terughoudend te zijn met het delen van jouw mening over de situatie. Wat je wél kunt doen, is uitspreken dat je het vervelend vindt voor je kind wat er gebeurt. Daarmee voelt je kind zich gezien en erkend in zijn/haar emoties en dat is vaak prettig. Belangrijk daarbij is wel erop te letten dat je iets teruggeeft over de situatie, zonder daarmee een oordeel te vellen over de relatie of het vriendje/vriendinnetje van je kind. Zeg bijvoorbeeld dat je je goed kunt voorstellen dat je kind ervan baalt dat afspraken vaak op het laatste moment worden afgezegd. Of dat je je kunt voorstellen dat het lastig is dat er vaak ruzie ontstaat als de reactie van je kind niet helemaal in het straatje past van zijn/haar vriend(innet)je. Dat klinkt beter dan ‘het is ook niet normaal dat hij/zij steeds op het laatste moment afbelt’ of ‘ik vind dat je vriend(in) wel vaak overdreven reageert’.

Tip 6: Praat vanuit jezelf

Als er in het gesprek met je kind de ruimte ontstaat om hem of haar toch wat dingen mee te geven, let er dan op dat je praat vanuit jezelf. Zeg iets over hoe jij het zou aanpakken in een vergelijkbare situatie en niet hoe je vindt dat je kind in deze specifieke situatie zou moeten handelen volgens jou. Bijvoorbeeld ‘ik denk dat ik het niet leuk zou vinden als papa tegen mij zou uitvallen aan de telefoon. Ik denk dat ik dan even niets meer van me zou laten horen en zou wachten tot hij kwam praten om zijn excuses aan te bieden’. Op die manier kun je je kind toch informatie meegeven over hoe het zou kunnen reageren. Zonder dat je concrete oplossingen gaat aandragen. En ook al kiest je kind voor een andere aanpak in het hier en nu, jouw opmerking over hoe jij het zou doen, zal vast toch ergens in zijn of haar hoofd blijven zitten. En wie weet, als de tijd rijp is …

We hopen dat deze tips je geholpen hebben. Wil je meer weten of heb je nog vragen? Chat met ons! We denken graag met je mee.