“Mama, Maaaammaa, Maamaaaaaaaaaaaaaa.”
“Ja Maxime, wat is er?”
“Waarom is die dinosaurus blauw?”
“Dat weet ik niet, Maxime”
“En dinosaurussen zijn toch allemaal uitgestorven hè mama”
“Ja Maxime, dat klopt.”
“En monsters, zijn die ook uitgestorven?”
“Nee Maxime, want monsters hebben nooit bestaan”
“Maar waarom niet?”
“Monsters hebben mensen bedacht als ze bang waren”
“Maar waarom dan?”

(Zucht…)

En dan gaat het gesprek nog even door. Peuters, kindjes van 2 tot 4 jaar, begrijpen al veel. En praten veel. Stellen veel vragen. Willen veel weten. Zijn nieuwsgierig. En hebben veel emoties. Aan ons als ouders en verzorgers om daarmee om te gaan. Hoe? Wij geven je vijf tips!

Tip 1: Geef antwoorden

Waarom heeft Bumba een jurk aan? Waarom bestaan monsters niet? Waarom is jouw auto vies? Een spervuur aan vragen wordt de hele dag door op je afgevuurd. Het irritatiepunt bereikt regelmatig ongekende hoogtes: ‘ja, daarom’. Of ‘dat is gewoon zo’. Toch is het belangrijk dat je antwoord geeft. Er is niets zo frustrerend voor een kind als iets niet begrijpen. Zeker als het doorheeft dat anderen het wel begrijpen. Antwoorden dus. Geen antwoord paraat? Lang leve Google! Daar vind je bijna zeker het antwoord (alhoewel het onbekend blijft waarom Bumba een jurk draagt).

Tip 2: Kniel, en luister actief

Het was een innemend beeld: prins William en president Obama die alle twee gehurkt luisteren naar de kleine George in zijn badjas, net voor het slapengaan. En er duiken nog meer foto’s op waarop William door de knieën gaat om met zijn zoon te praten. Volgens opvoedingsexperts een goede techniek om je kindje meer zelfvertrouwen te geven. Waarom? Je luistert actief, met aandacht en geeft je kind het gevoel dat wat ze tegen je zeggen er echt toe doet.

Tip 3: (h)Erken emoties

Als je kind bang of verdrietig is, wil je hem/haar troosten. Maar zeggen dat ze niet verdrietig of bang hoeven te zijn, is niet de oplossing. De emoties die ze ervaren zijn echt, in ieder geval voor hen, en door te zeggen dat deze niet nodig zijn ontken je in feite hun gevoelens – zeg je dat ze overdreven zijn. Benoem de angst of het verdriet en bied daarna een oplossing: ‘Ik snap dat het eng is als het donker is in je kamer. Zullen we de deur een stukje open zetten? Dan zullen wij extra goed opletten dat er niemand binnen kan komen’.

>> Lees ook: Anders omgaan met de boosheid van je kind; niet straffen maar verbinden!

Tip 4: Afleiden, alternatieven en negeren

De nee-fase. En de ‘zelluf doen’ -fase. Jep: welkom in de peuterpuberteit! De peuterpuberteit? Ja, zo ergens tussen 2 en 4 jaar komt je peuter in een fase waarin hij of zij zich verzet tegen volwassenen. In een koppige bui maakt het vaak niet uit wat je vraagt of zegt: het antwoord is, jawel, ‘NEE!’ Wat te doen?

• Afleiden. Wil het kleine meneertje of mevrouwtje bijvoorbeeld zijn of haar broek niet aan, begin dan over iets anders. Maakt niet uit over wat. Zo vergeten ze dat ze de broek niet aan wilden.
• Geef een alternatief. Niet fietsen in de woonkamer, maar bijvoorbeeld wel in de bijkeuken (als dat fietsen per se moet terwijl het buiten regent dat het giet).
• Negeren. Negatieve aandacht is ook aandacht. Je kindje wil voor de zoveelste keer een snoepje maar jij vindt het nu echt genoeg. Je kunt dan uitleggen waarom jij het genoeg vindt. Daarmee is meestal niet de kous af: er wordt doorgevraagd. Je kunt dan het moment duidelijk afronden door bijvoorbeeld te benoemen dat je iets anders gaat doen; de was opvouwen. Als je verder niet meer ingaat op de snoepvraag en dus de vraag negeert (je hebt al duidelijk antwoord gegeven) dan ga je de strijd niet aan en zal het verzet afnemen.

Tip 5: Geef uitleg aan je kind

Je hebt slecht geslapen. Ruzie met je man/moeder/baas/vriendin… En je zit absoluut niet lekker in je vel. Dat voelen kinderen feilloos aan. En daar handelen ze naar: niet luisteren. En jij reageert geïrriteerd. Het schuldgevoel knaagt. Belangrijk is dat je ergens op een rustig moment hun aandacht vangt. En uitlegt waarom je vandaag zo reageerde: “mama heeft weinig geslapen. Daarom kon ik niet tegen de rommel die jullie maakten. En was ik boos op jullie. Dat had ik niet moeten doen. En daarom sorry.” Kinderen begrijpen veel meer dan je denkt. Je bent niet perfect. En ook dat moeten ze leren.

We hopen dat deze tips je geholpen hebben. Wil je meer weten of heb je nog vragen? Chat met ons! We denken graag met je mee.