Augustus 2023: het zou op het moment dat ik dit schrijf hartje zomer moeten zijn, echter komt het meer in de buurt van herfst. Voordeel: het lijkt minder gek dat het grote speelgoedboek elk moment op de mat kan vallen en de pepernoten je weer roepen vanuit het winkelschap.

Hier in huis zal de overgang naar de decembermaand waarschijnlijk nauwelijks te merken zijn, want Sinterklaas is na afgelopen 5 december helemaal niet naar Spanje vertrokken. Elke dag hoor ik weer van mijn 2,5 jarige ‘mama, hoho’, haar benaming voor Sinterklaas. Wanneer we over de Maas een grote boot zien varen, vraag ze steevast ‘hoho?’ En als er ook maar ergens de kleurencombinatie van goud en rood, zoals de staf en mantel van de Goedheiligman, te zien is beginnen haar oogjes alweer te fonkelen. Geen idee waarom ze zo’n grote fan is. Ze was afgelopen december tenslotte nog maar 1 jaar, dus heel bewust heeft ze het gezellige kinderfeest nu ook weer niet meegemaakt.

Het liefste kijkt ze de hele dag Sinterklaasfilmpjes. Maar, als alle omstandigheden gunstig zijn (lees een koekje in haar ene hand, een knijpfruitje in haar andere en een stickervel van Sinterklaas voor haar neus), mag het ook een liedje zijn. Als het dan toch opstaat en we lekker kneuterig samen Sinterklaasstickers aan het plakken zijn, waan ik mezelf ook weer kind en zing ik de liedjes hardop mee. Helaas is dit volgens de peuter helemaal niet de bedoeling. ‘Maaaammmaaaaaaaaaaaaaa, stop stop stop stop’.  De ondersteunende blikken en gebaren maken me duidelijk dat ze liever in stilte wil luisteren. Vooruit dan maar. Nadeel is wel dat ik vervolgens de hele dag met die liedjes in mijn hoofd rondloop en zin heb in pepernoten.