…daar moeten we het nu maar eens over hebben. Want kinderen zijn echt ‘da bomb’. Ik ben dol op mijn jongens, zeker. Het is eigenlijk altijd gezellig met ze, ik deel hompen goede herinneringen met ze, we praten over allerlei onderwerpen en we kunnen enorm met elkaar lachen. Maar soms kruipt er een harde knoop in mijn maag…

…Dat is de knoop van ‘vertelt hij mij alles?’ of ‘waarom pint hij ineens zoveel geld?’. Maar ook: ‘met welke vrienden ging hij nu naar de stad?’ En ‘ is zijn huiswerk echt af?’. Pffff de knoop die mij eraan herinnert dat mijn mannetjes groter worden. Dat ze een eigen leven gaan leiden, dat ik niet meer helemaal overzie. Maar die knoop vertelt mij ook dat dat misschien ook niet meer echt hoeft. Dat moederlijk overzicht (toezicht?) kan voor een deel in de kast. Dat zegt die knoop dan hè?

Ikzelf denk dat dat moederlijk toezicht best nog wel handig kan zijn. Om er bijvoorbeeld voor te zorgen dat alle voetbalwedstrijden in de agenda staan en de vuile vaat in de vaatwasser terecht komt. Maar dat zijn de open deuren die ik ehhh nouja, ook op mijn volwassen huisgenoot toepas ;). Stiekem komt die knoop ook alleen als ik iets ‘groots’ vermoed. Dat eigenlijk altijd naar hetzelfde wijst: Is mijn kind eerlijk? Vertelt hij het nog wel als hem iets dwarszit? Om dan door te steken naar: ben ik nog zijn vertrouwenspersoon? Auch! zegt dan mijn moederhart.

Maar die knoop zit daar natuurlijk niet alleen om mij dwars te zitten. Hij kan mij ook wat leren. Loslaten misschien? Dat ik niet alles hoef te weten in het leven van mijn mannetjes. Regelen al helemaal niet. Daar ben ik ook wel heel trots op: mijn jongens kunnen prima iets zelf regelen. OK: ik maak een beginnetje met loslaten.

En dat brengt mij op het volgende punt dat De Knoop mij wil leren: ik moet vertrouwen. In mijn kinderen: zij weten dat zij bij mij terecht kunnen. Maar ze hoeven dat niet meer iedere dag te doen, omdat ze zelf ook leren om hun boontjes te doppen. Ze zijn niet naïef! Ze zijn alleen jong en ze proberen eens wat. Tsja en daar moet ik dan weer vertrouwen hebben in mijzelf: dat ik de ongein ruik en op tijd ehhh nee, niet ingrijp. Maar evalueer [spookjesmoji]. Hmmm… dus dát leert die knoop mij… we gaan het eens proberen, die knoop en ik…