Sinds september 2017 wordt het landelijke concept ‘Buurtgezinnen’ ook aangeboden in Maastricht en Eijsden-Margraten. De kern van Buurtgezinnen is dat gezinnen die om welke reden dan ook tijdelijk overbelast zijn (de zogenaamde vraaggezinnen) worden gekoppeld aan gezinnen in de buurt die ondersteuning willen geven (steungezinnen). Zodat de ouder(s) in het vraaggezin weer wat op adem kunnen komen en de kinderen zich positief kunnen blijven ontwikkelen. Volgens dit principe werden Sadetta en Danielle ruim een jaar geleden aan elkaar gekoppeld. Wat deze match hen gebracht heeft, lees je in dit interview!

>> Meer achtergrondinformatie over Buurtgezinnen lees je in dit interview met Katrien Jozephs, coördinator Buurtgezinnen Maastricht en Eijsden-Margraten.  

Goede match

Sadetta is 28 jaar en woont samen met haar man Fudo in Maastricht. Ze hebben een zoontje, Eldar van 5 jaar, die gediagnosticeerd is met een ontwikkelingsachterstand ten gevolge van een chromosomale afwijking en autisme. Hoe kwamen zij in aanraking met Buurtgezinnen? Sadetta: “Ik was op zoek naar iets om ontlast te worden in de verzorging van onze zoon Eldar. In een RTO (ronde tafel overleg) met team Jeugd van de Gemeente Maastricht kwam Buurtgezinnen ter sprake. Ik kende het nog niet, maar na de intake met Katrien van Buurtgezinnen is het eigenlijk heel snel gegaan. Volgens mij belde ze me dezelfde middag nog op dat ze een hele goede match gevonden had!”.

Iets nuttigs

Danielle is 44 jaar en woont met haar jongste twee kinderen van 16 en 4 jaar op 10 autominuutjes rijden van Sadetta en haar gezin. Danielle meldde zich vorig jaar aan als ‘Steungezin’. Hoe kwam zij in aanraking met Buurtgezinnen en waarom meldde ze zich aan? Danielle: “Ik ben Buurtgezinnen via Facebook tegengekomen en daar heb ik op gereageerd. Ik was op zoek naar iets om te doen. Ik ben een tijd ziek geweest en hele dagen thuis zitten vind ik vervelend. Werken lukt niet meer, dus ben ik op zoek gegaan naar iets nuttigs om te doen. Ik heb zelf vroeger een kinderdagverblijf aan huis gehad en ben moeder van vier ‘special need’ kinderen, dus ik heb voldoende ervaring om andere ouders te kunnen ondersteunen.”

Boven verwachting

Danielle: “Het gezin van Sadetta was voor mij het eerste gezin dat ik ging begeleiden. Het heeft voor mij nog positiever uitgepakt dan ik had kunnen bedenken. Vooraf dacht ik iets te kunnen betekenen door Eldar twee keer per week op te vangen en dan Sadetta ook tips te kunnen geven van ‘probeer dit eens, of dit werkt bij mij goed met Eldar’. Maar ik had niet verwacht dat er zo’n vriendschap zou ontstaan, zoals ik die nu heb met Sadetta. We hadden meteen een klik! Het is ook grappig om te zien hoe enthousiast mijn dochter van 4, die vanwege haar problematiek heel selectief is in het maken van contact, reageert op Fudo.”

Een grote familie

Sadetta: “Hoe ik het ervaar, zijn we een hele grote familie geworden. We zijn onderling heel close, maar ook met de rest van de familie. Ik krijg een warm gevoel als ik bij jullie ben. Het heeft mij veel gebracht en daar ben ik heel dankbaar voor. We kunnen elkaar overal over opbellen, tips uitwisselen met elkaar of iets grappigs op Facebook. Ook ondernemen we regelmatig dingen samen, zoals naar de speeltuin, zwemmen of ergens naar toe. Daar geniet ik heel erg van; het is gezelliger en je houdt het langer vol.” Danielle licht toe: “Als je alleen met Eldar naar de speeltuin gaat, ben je alleen maar met Eldar bezig. Als we samen gaan, kun je de zorg meer verdelen. Bovendien kunnen mijn dochter en Eldar ook goed samen spelen. Ze ziet hem echt als een van haar vriendjes!

Goed gevoel

“Het gaf mij meteen een goed gevoel dat Danielle veel ervaring heeft met ‘special need kindjes’. Ik zie dat ze weet hoe ze met Eldar moet omgaan en hoe ze zijn signalen moet interpreteren”, aldus Sadetta. Danielle: “Het is ook mooi om Eldar te zien groeien in zijn ontwikkeling. Toen we elkaar vorig jaar leerden kennen, sprak hij nog niet. En nu kan hij Sadetta duidelijk maken wat hij beleefd heeft als hij bij mij is geweest. En ik denk dat hij ook veel leert van mijn dochter. Zoals trampoline springen of fietsen met zijwieltjes. Alles wat zij doet, vindt hij razend interessant!’

Luchtiger

Sadetta: “We hebben eerder ook wel eens professionele hulp gehad; opvoedondersteuning van Radar. Daarbij was het meer van ‘dit zijn mijn doelen, hier gaan we aan werken’. Met Danielle is het wat luchtiger. Met haar kan ik bespreken van ‘ik zie dit en dit bij Eldar, herken je dat?’, het is meer samen nadenken over Eldar. “Wat ik heb geleerd van Danielle?”, herhaalt Sadetta de gestelde vraag, “Ik heb veel tips van Danielle gekregen, zoals ‘laat hem meer zelf doen’ of ‘probeer wat meer geduld met hem te hebben’. Danielle vult aan “En dat het belangrijk is om niet te kijken naar wat hij niet kan, maar naar wat hij wél kan en daarop verder te gaan. Het brengt niets om te blijven vergelijken met wat andere kinderen van zijn leeftijd kunnen.” Sadetta knikt: “Klopt, dat heeft me een andere kijk gegeven.”