EVEN VOORSTELLEN: MARJO! CHAT OPVOEDONDERSTEUNER

In gesprek met Marjo
In gesprek met MarjoChat Opvoedondersteuner CJG043

Sinds november 2017 verzorgt opvoedondersteuner Marjo onze wekelijkse chatspreekuren op maandag- en dinsdagavond. In dit artikel stelt Marjo zich kort voor. 

Even voorstellen!

“Ik ben Marjo, 61 jaar en woon in Maastricht. Ik heb twee dochters, een twee-eiige tweeling van 21 jaar, waar ik super trots op ben! Sinds november 2017 ben ik actief als Chat Opvoedondersteuner voor het CJG043. Daarnaast werk ik als opvoedondersteuner in verschillende wijken van Maastricht-Oost en ben ik betrokken bij preventieve gezinsprogramma’s zoals Spel Aan Huis en Home-Start 043.

Voor mij was de chat een leuke nieuwe uitdaging. Ik ben gewend om veel te praten en bezig te zijn met gezinnen. Maar chat hoort natuurlijk ook heel erg bij deze tijd! En vanwege gezondheidsklachten kan ik niet meer zo actief bezig zijn met kinderen. Deze manier van hulpverlening is lichamelijk minder belastend en zo kan ik me toch ook blijven inzetten voor ouders en kinderen!”

Elke situatie is anders…

“In de chats die ik de afgelopen jaren gevoerd heb met ouders, zie ik dat het toch vaak een aantal vragen zijn die bij elkaar komen. Soms herken ik daar wel dingen in als ouder, maar ook natuurlijk uit mijn ervaring in de jeugdhulp. Ik hoop ouders in de chatgesprekken een stukje te kunnen meegeven van mijn eigen persoonlijke en professionele ervaring. Maar dan nog moet het iets van henzelf worden. Elke situatie is anders. Iedereen heeft zijn eigen geschiedenis, zijn eigen milieu waarin men is opgegroeid, eigen normen en waarden, maar ook eigen deskundigheid… Ik ben er dan ook van overtuigd dat er geen ‘standaard’ antwoord bestaat voor een bepaald type vraag. Je kunt ouders nog zoveel tips geven. Ze moeten het zich eigen maken en het moet bij hen als ouders én hun kinderen passen.”

Snel typen

“In het begin vond ik het chatten best wel even spannend. Met name het snelle typen! (lacht). Als je ziet hoe snel sommige mensen reageren… Terwijl ik als hulpverlener soms ook even tijd nodig heb om na te denken over wat je wil zeggen. Dat is bij chat ook heel anders dan bij het beantwoorden van opvoedvragen per mail! Maar ik vind het heel erg leuk. Ik heb ook al allerlei vragen voorbij zien komen. Variërend van iemand die informatie vraagt over weerbaarheidstrainingen, tot het alleen leren spelen van een peuter, tot het reageren op seksueel (grensoverschrijdend) ontdekkend spel bij jonge kinderen. Wat ik fijn vind is dat je vaak een stukje zorg kunt wegnemen door informatie te geven over de ontwikkeling van kinderen. En het is leuk te merken dat mensen na afloop echt blij zijn met het advies dat ik hen gegeven heb.”

>> Ben je nieuwsgierig naar wat voor soort vragen binnen komen via onze chat? In onze rubriek ‘CJG Denkt Mee’ vind je voorbeelden van (geanonimiseerde) vragen van ouders en de antwoorden die onze opvoedondersteuners gaven.

Chatten of mailen?

Als de chat niet geopend is, kunnen ouders ook per mail hun vraag voorleggen aan het CJG043. Wat is het grootste verschil tussen een opvoedvraag per mail of chat beantwoorden? Marjo: “Per mail krijg je een vraag, die je op je gemak kunt beantwoorden. Je kunt je in het thema verdiepen en op je gemak een uitgebreide reactie formuleren. Chat is in die zin veel sneller. Meer een gesprek. Dat biedt je dan wel weer de mogelijkheid om door te vragen en ook naar andere factoren te kijken die mogelijk een rol spelen, waardoor je direct een gerichter antwoord kunt geven op een vraag.”

Boeiend

“Wat ik in het algemeen heel boeiend vind aan digitale hulpverlening, is dat je niet ziet wie de vraag stelt. Je hebt puur de vraag. Je weet vaak nog wel hoe oud de kinderen zijn, maar bijvoorbeeld niets over de ouders en hun achtergrond. Soms is het een gemis dat je niet alles weet, maar eigenlijk heeft het me nog niet belemmerd. Ik vind het wel een bijzondere uitdaging om zo op de vraag in te gaan, zonder ‘afgeleid’ te worden door de context eromheen!”

Een eigen wezentje

“Wat ik persoonlijk belangrijk vind in de opvoeding?” herhaalt Marjo de gestelde vraag. “Ik denk dat het belangrijk is om je kind serieus te nemen. En om ook humor te hebben in het opvoeden. Je kind is vanaf de geboorte een eigen wezentje. Aan ons als ouders en opvoeders de taak om dat wezentje zo goed mogelijk te laten opgroeien tot uiteindelijk een zelfstandige volwassene. Die op eigen kracht, met de eigen talenten, zoveel mogelijk positief in het leven kan staan.”

Vallen en opstaan

“Opgroeien en opvoeden doe je ook met vallen en opstaan. Dat geldt voor de kinderen en ook voor de ouders. Niets is heilig, zo heb ik geleerd. Het is de uitdaging om je kind te volgen in zijn of haar ontwikkeling en het elke keer weer proberen iets mee te geven dat past bij de fase waarin het kind zich bevindt. Dat vind ik persoonlijk het leukste en tegelijk ook het moeilijkste aan het ouderschap: om de fase waarin je kind is te zien, te volgen en dan te bepalen wat dat extraatje is dat je als volwassene kunt toevoegen.”

Kleine zorgen, grote zorgen

“Naarmate kinderen ouder worden, vind ik dat lastiger. Kleine kinderen, kleine zorgen, grote kinderen, grote zorgen zegt men weleens. En dat herken ik wel! De eigen persoonlijkheid van kinderen ontwikkelt zich steeds sterker. Daardoor word je als ouder, als volwassene, steeds meer een extra persoon die mee kan lopen en kan aanvullen daar waar het kind daar behoefte aan heeft. Je kunt je eigen mening steeds minder ‘opleggen’. Er ontwikkelt zich een eigen mening, een eigen ik. Dat is mooi maar kan ook lastig zijn, zelf maak je ook een proces door als ouder. Kleine kinderen worden groot en vertrouwen blijven houden in onszelf én in onze kids is dus heel belangrijk, misschien wel het belangrijkste van ouderschap!”