DE BUURVROUW ALS REDDENDE ENGEL VOOR EEN SYRISCH GEZIN

Ervaringsverhaal van Marjos
Ervaringsverhaal van Marjos...en familie Said

Een mooi voorbeeld van lief en leed met elkaar delen, treffen we aan in Eijsden. Het gezin Said en buurvrouw Marjos laten zien hoe betrokkenheid mensen kan verbinden en tot een warme vriendschap kan leiden. Een voorbeeld voor anderen. Lees hier hun verhaal.

Reddende engel

Vader Mohammed en moeder Misson kwamen zo’n 3 jaar geleden met hun dochtertje Halla vanuit Syrië naar Nederland. Zij ontvluchtten daar de oorlog en kwamen hier in het AZC in Heerlen terecht. Nu wonen ze alweer 2 jaar in Eijsden in een leuke buurt. Hun zoontje Yousef van anderhalf is hier geboren. Ze zijn druk bezig met inburgeren. “Moeilijke taal, Nederlands!” Het eerste half jaar in Eijsden kreeg het gezin nog hulp van een contactpersoon van het AZC. Nu moeten ze alles zelf regelen. En dit is soms heel moeilijk, als je de taal niet goed verstaat en spreekt. Gelukkig kwam buurvrouw Marjos al snel als reddende engel in beeld.

buurvrouw Marjos reddende engel voor familie Said

Het begon als vrijwilligerswerk

“Toen het nieuwe gezin naast me kwam wonen, ging ik me voorstellen aan hen. Niet lang daarna kwam Mohammed met een brief en de vraag of ik daar eens naar wilde kijken.” Van het een kwam het ander en hielp Marjos het gezin op geregelde basis. “Ik moest in die tijd vrijwilligerswerk gaan doen van de sociale dienst. In eerste instantie werd gedacht aan twee dagdelen werken bij zorgcentrum de Bron. Maar toen ik een aantal keren de buren geholpen had en zag welke nood zij hadden, ben ik gaan vragen bij de sociale dienst of dit ook mogelijk was als vrijwilligerswerk. De medewerker vond het meteen een goed idee. Ze waren al op zoek naar mensen die vluchtelingen op weg konden helpen. Soms komen er vragen waar ik ook niet meteen een antwoord op heb, ik probeer er dan eerst zelf achter te komen. Maar als me dit niet lukt, dan bel ik de instantie op en vraag het na.”

Echte vrienden

Zo ontstond een warm contact. En Marjos is nu ‘kind aan huis’. “Ik heb in het begin op de kinderen gepast en help nog geregeld waar nodig. Ik ben laatst nog meegegaan naar het ziekenhuis, toen dochtertje Halla de amandelen geknipt kreeg. Maar ik kom ook zo op bezoek hoor, zonder dat ik iets moet doen. Ik woon hier al bijna 20 jaar en ik heb nog nooit zo’n warm contact gehad met mijn buren. We hebben een hele leuke band en zijn echt vrienden geworden.” Marjos woont alleen, haar dochter is de deur uit. Voor haar is dit een welkome en fijne uitbreiding van haar vriendenkring. “De kinderen gaan nu naar de opvang, dus oppassen hoeft niet meer. Dat mis ik wel. Ik zal het ook echt erg vinden als ze ooit gaan verhuizen. Dan zal ik toch een traantje laten.”

Belang van sociale contacten

Marjos is voor Misson een moederfiguur. Ook Mohammed is blij met deze nauwe band. “In Syrië is het heel normaal dat je met je buren en mensen in de straat veel contact hebt. Hier in de straat hebben we alleen echt contact met Marjos. Tegen de andere buren zeggen we ‘hoi’, maar daar blijft het tot nu toe helaas bij. Yousef en Halla gaan naar de opvang en Halla heeft daar al vriendinnetjes. Maar wij hebben daar nog niet echt een band met de andere ouders.” Wel hebben ze familie in de directe nabijheid, de broer van Misson en zijn gezin wonen ook in Eijsden en ze zien hen geregeld. Misson heeft ook nog een vriendin in de buurt. Hoe belangrijk familie, vrienden, contact en betrokkenheid met elkaar is, komt heel sterk naar voren tijdens dit bezoek. En ook dat niet iedereen zo vanzelfsprekend warme sociale contacten om zich heen heeft. Goed om dat te beseffen en te zien wat je voor elkaar kunt betekenen.