Nederland is een multiculturele samenleving met verschillende nationaliteiten en culturen. Elke cultuur heeft zo weer zijn eigen gewoonten en gebruiken. Als je als kind opgroeit in twee culturen, is dit dan moeilijk of juist leuk? De 12-jarige Somaya vertelt ons hoe zij dit ervaart. Zij is met haar ouders de oorlog in Ethiopië ontvlucht toen ze drie jaar was. Het gezin verbleef 7 maanden in het AZC in Amersfoort en woont nu alweer dik acht jaar in volle tevredenheid én met 3 gezinsleden erbij, in Eijsden. Somaya zit in groep 7 van de basisschool aldaar en vertelt ons wat bij haar thuis ‘anders’ is, dan bij haar klasgenootjes.

Mix van 2 culturen

“Ik groei op met de ‘Oromo’ en Nederlandse cultuur. Wat bij ons thuis bijvoorbeeld anders is, is het eten. Mijn moeder maakt Afrikaans en Nederlands eten. Ik vind Nederlands eten het lekkerst. Maar ‘Injara’ (een soort pannenkoek), vooral die met rode saus en ui, vind ik wel lekker.

Thuis praat ik Nederlands en Oromo, de taal uit Ethiopië. Maar vooral Nederlands en daardoor vergeet ik sommige woorden in het Oromo. Op school praat ik alleen Nederlands. Heel soms vergis ik me in een woord, maar dat is maar heel af en toe. Ik voel mij op school net zoals de andere kinderen en niet anders.“

“Ik voel me het meest Nederlands.”

Het geloof

“Er zijn niet echt Afrikaanse feesten die wij elk jaar vieren. Soms komen we met andere families bij elkaar en dan vieren we een feest uit Ethiopië. Belangrijk in de Oromo cultuur is het geloof, de islam. Wij zijn moslims. Vanuit het geloof vieren wij wel feesten, zoals het Suikerfeest en het Offerfeest. Er is één jongen in de klas die ook moslim is en deze feesten viert. Dit is dus een beetje anders dan bij mijn vriendinnetjes. Maar ik vier kerst en Sinterklaas mee in de klas en doe ook mee aan surprise.

Wij hebben door ons geloof geen foto’s van mensen ophangen aan de muur. Er hangt wel een gebedskalender op met de tijden waarop je als moslim moet bidden. Vijf keer per dag. Ik bid ook, daarmee mag je beginnen als je 12 bent. Het late gebed sla ik wel meestal over. Ook draag ik nu al een hoofddoek, dat hoeft pas met 15. Maar dat vind ik zelf fijn, dan kan ik er nu al aan wennen. Mijn mama zei: “Als je wil mag jij dat al doen, maar het moet niet.” Ik ken ook de Koran en lees hier zelf in. Er staan liedjes en verhalen in.”

“Ik wil graag een goede moslim zijn.”

Wennen

Wardi, de moeder van Somaya vult aan: “Ik vertel haar over de islam, het is als lesgeven. Zij mag zelf kiezen en zelf beslissen. Zij vindt het leuk om het te leren.”

Hoe het was om in Nederland te zijn, na een leven in Ethiopië? “We zijn blij dat we in Nederland zijn, de kinderen kunnen naar school. Het is veilig hier. Wij wonen hier nu acht jaar en zijn tevreden, ik vind het leuk hier. Het eerste jaar was wel heel erg wennen en moeilijk. Ik had hier geen familie en kende niemand. Mensen zeiden ‘hoi’ maar verder niets. In Ethiopië is de samenleving heel anders dan in Nederland, het is één grote familie. De kinderen gaan daar bij anderen eten, zonder de adressen aan elkaar te geven en afspraken te maken. En de kinderen lopen vanaf zes jaar allemaal samen naar de school.”

“We zijn nu zelf een grote familie!”

Een grote familie

“Nu is het goed. We hebben hier nog drie kinderen gekregen. Twee meisjes en een jongen. We zijn nu zelf een grote familie! Somaya heeft veel vriendinnen op school. Ik ken in de buurt nu heel veel vrouwen en het begint nu net als in Ethiopië aan te voelen. Het Suikerfeest en Offerfeest vieren we in de moskee, samen met vrienden die we van daar kennen. Ook komen we geregeld bij elkaar met andere Oromo families. Wij kwamen met 26 families vanuit Ethiopië terecht in het AZC. Deze families wonen verspreid over Nederland, o.a. in Emmen, Roermond en Den Haag. Wij appen elkaar en spreken af. Een feest vieren, muziek maken, de Oromo cultuur laten zien aan de kinderen, dat vinden we belangrijk. Somaya heeft daar ook vriendinnetjes.”

Helemaal niet moeilijk!

“Het is helemaal niet moeilijk, opgroeien in 2 culturen”, sluit Somaya ons gesprek af. “Het is bij ons eigenlijk gewoon net als bij mijn vriendinnen en niet anders.” Wél met een paar extra feesten in het jaar, dus niet moeilijk, maar juist leuk!