EEN SAMENGESTELD GEZIN

Ervaringsverhaal van een ouder
Ervaringsverhaal van een ouder

Claudia (39 jaar), moeder van dochter Sanne (10 jaar) en zoon Thijs (7 jaar) woont sinds 4 jaar samen met haar nieuwe partner Bas (42 jaar) en zijn dochter Fleur (12 jaar) uit zijn eerdere relatie. Ze deelt haar ervaringen over het komen tot een fijn samengesteld gezin!

“Bas en ik woonden al in het zelfde dorp. Ik denk dat dit de overstap naar een nieuwe gezinssituatie wel makkelijker heeft gemaakt voor de kinderen. Er was bijvoorbeeld geen nieuwe school nodig en we konden van te voren ook al ‘proefdraaien’ op doordeweekse dagen.

Als allereerste hebben we de slaapkamers voor de kinderen in orde gemaakt. Zijn dochter mocht als eerste kiezen welke kamer ze wilde; haar vertrouwde, maar kleinste kamertje of de nieuwe, grootste (zolder)kamer. Ook kregen de kinderen alle drie een kleurtje op de muur, nieuwe meubeltjes en dekbedovertrekken. Zo hielden we evenwicht en kon elk kind zich thuis voelen én terug trekken, nog voor dat we de definitieve stap maakten om samen te gaan wonen.

Wij hebben de gelukkige situatie dat onze kinderen nog jong (en dus flexibel) waren en dat onze dochters direct vriendschap sloten. Maar toch zijn er ook genoeg botsingen, zoals in elk gezin. Bijvoorbeeld over lawaai of pesten van broertjes en zusjes. Soms vind je de ander vervelend, maar even later is die ander wel degene waar je mee wil spelen of het overgebleven koekje van op mag eten. Elk kind (en elke ouder!) heeft zijn/haar eigen karakter en bijbehorende (eigen)aardigheden. Daarover praten (soms met en soms zonder kinderen) helpt om begrip voor elkaar te houden.

We merken dat het voor ons en voor de kinderen fijner is dat de eigen ouder een kind corrigeert of aanspreekt als dat nodig is. De ander fungeert als een soort back-up bij afwezigheid van de eigen ouder. Daarnaast proberen we af en toe ook iets alleen te doen met het kind van de ander; nagels lakken, een middagje shoppen of nachtje weg met mijn en zijn dochter of hij gaat een nachtje kamperen of uurtje gamen met mijn zoon.

Wat verder goed werkt voor ons, is dat we onze deur open stellen voor elkaars exen, zodat de overdracht van de kinderen in ieder geval binnen kan plaatsvinden. Het zijn immers de papa en mama van onze kinderen en het ophalen en terugbrengen moet vooral in het teken van de kinderen staan. Zijn er nog zaken te bespreken? Voor de kinderen is het prettiger dit niet in hun aanwezigheid te doen. Daarom doen we dat nu meestal per WhatsApp, mail of telefoon. Ook hebben de kinderen op hun slaapkamer een foto van de andere ouder. Dat is fijn voor de momenten waarop ze die even missen.

Oja, en we hebben een paar pagina’s uit het boekje van het consultatiebureau gekopieerd, zodat we bij herinneringen ophalen over het eerste tandje en woordje niemand hoeven over te slaan. Inmiddels kijken we al terug op een hoop gezamenlijke herinneringen zoals filmpjes van alweer 3 jaar geleden, pretparkbezoeken en vakanties.

Wat voor ons werkt is geen garantie voor een ander en het blijft een complexe situatie. Zelf probeer ik daarom regelmatig een boek of online artikel te lezen over ervaringen van kinderen en andere ouders, of tips van professionals. Heel eerlijk: het is niet altijd makkelijk maar elke dag heeft nieuwe uitdagingen en kansen en mijn droom is om onze kinderen stabiel en gelukkig te laten opgroeien en zelf (en in de liefde) happy te blijven.”

De tips van Claudia op een rij:

  1. Probeer de overgang voor de kinderen zo geleidelijk mogelijk te laten verlopen, zodat ze kunnen wennen aan de nieuwe situatie en aan elkaar.
  2. Wanneer het praktisch haalbaar is, is het voor de kinderen natuurlijk het fijnst wanneer er – naast de veranderde gezinssituatie – zo min mogelijk verandert in school, hobby’s en sociale contacten. Wanneer dit niet kan, kies dan een natuurlijk moment, zoals einde schooljaar en betrek de kinderen tijdig bij jullie plannen.
  3. Wanneer je besluit te gaan samenwonen in het huis van een van de partners, probeer de kinderen dan zoveel mogelijk gelijk te stellen, maar tegelijkertijd ook recht te doen aan het kind dat al in dat huis woonde en nu letterlijk en figuurlijk plaats moet maken voor de nieuwkomers.
  4. Praat met elkaar over elkaars karaktertrekken en eigenaardigheden en leer je kinderen begrip op te brengen voor het feit dat iedereen anders is.
  5. Laat de eigen ouder in eerste instantie het kind corrigeren of aanspreken als dat nodig is. De ander fungeert als een soort back-up bij afwezigheid van de eigen ouder. Maar creëer ook bewust ‘quality time’ tussen de ene ouder en het kind van de ander.
  6. Wanneer het mogelijk is, probeer ruimte te maken voor elkaars exen. Dit zijn immers toch de papa en mama van de kinderen. Wanneer er zaken te bespreken zijn met je ex, doe dat dan waar de kinderen niet bij zijn.
  7. Bouw aan een gezamenlijke geschiedenis met leuke herinneringen om samen op terug te kijken. En zorg ervoor dat ook de herinneringen van vroeger in beide huizen beschikbaar zijn voor de kinderen.