ALLE BALLEN IN DE LUCHT: CARRIÈRE, SOCIAAL LEVEN EN GEZIN!

Ervaringsverhaal van Barbara
Ervaringsverhaal van BarbaraKinderarts en moeder van drie kinderen

We gaan in gesprek met Barbara (35 jaar), vrouw van Bilbo (39 jaar), moeder van Eline (7 jaar), Tibo (5 jaar) en 20 weken zwanger van de 3e! Naast haar moederschap heeft Barbara een drukke baan als kinderarts. Ze werkt 4 dagen per week en heeft ook regelmatig in het weekend dienst. En dan is er nog familie, vrienden, het huishouden en hobby’s! ‘Hoe doe je dat allemaal en blijft er dan ook nog iets van ‘vrije tijd’ over?’ vroegen wij ons af! Barbara vertelt…

Kwaliteit boven kwantiteit

“Het klinkt misschien gek, maar eigenlijk heb ik wel het gevoel dat ik genoeg aan mezelf toe kom!” antwoordt Barbara op onze eerste vraag. “Tijd voor jezelf nemen, is volgens mij ook nodig om alle ballen in de lucht te kunnen houden. Het gevoel dat je echt een ding voor jezelf hebt, is heel belangrijk. En je moet goed in de gaten houden dat je ook momenten behoudt voor rust. Ik zet soms bewust wat kruisen in mijn agenda. Ben namelijk echt zo’n type dat alles leuk vindt en overal bij wil zijn. Voor je het weet, zitten alle weekenden de komende 3 maanden vol. Dat gaat niet; je moet keuzes maken in deze levensfase! Wij proberen tegenwoordig dingen te clusteren. In plaats van drie keer naar onze familie voor drie verjaardagen in twee maanden tijd, zijn we dit jaar bijvoorbeeld met z’n allen een weekendje weg geweest. Je ziet elkaar dan minder vaak, maar als je elkaar dan ziet, neem je ook de tijd.”

Bewust je leven inrichten

“Wij hebben er bewust voor gekozen ons leven in deze fase te richten op werk en gezin. Dat zijn de pijlers die op dit moment het belangrijkste zijn en daar hebben we ook ons leven op ingericht. Dit betekende dat we voor mijn werk van Maastricht naar Sneek zijn verhuisd en dat we daar gekozen hebben voor een plekje waar we werk en gezin optimaal kunnen combineren. Dicht bij alle voorzieningen dus. Ik zou niet weten hoe ik het allemaal zou moeten doen als we ergens in een dorpje achteraf hadden gewoond en ik voor alles een half uur zou moeten rijden.”

Focus op de kinderen

“Wat betreft de pijler ‘gezinsleven’ bouw ik naast mijn werk zoveel mogelijk quality time in met mijn gezin. Wij proberen om ook regelmatig apart iets met één van de kinderen te doen. En dat hoeft echt niet altijd iets groots te zijn! Eline maak je bijvoorbeeld het blijdst door een uurtje met haar samen te gaan skaten. Mijn tip voor andere ‘drukke’ ouders is dan ook: zoek het in de kleine dingen! Je hoeft echt niet steeds naar de bioscoop of binnenspeeltuin. En wat ik denk dat belangrijk is, is dat je je dan ook echt op de kinderen focust. Misschien denk je ‘oh gezellig, dan vraag ik die vriendin met haar kinderen ook mee naar de binnenspeeltuin, leuk voor de kinderen en leuk voor mij’, maar dan ervaren de kinderen zo’n uitje toch anders.”

De juiste mindset

“Wat ik verder ‘geleerd’ heb, is dat het helpt als je naar je kinderen toe uitstraalt dat je blij bent met alle rollen die je hebt. Als je in het weekend bijvoorbeeld moet werken en je spreekt uit dat je geen zin hebt om te gaan, hebben de kinderen dat zo door. Dan hangen ze huilend aan je been omdat ze niet willen dat je gaat en dan ga je zelf natuurlijk ook niet echt met een lekker gevoel weg. Nu ze wat ouder zijn, kunnen we ze bepaalde dingen ook wat beter uitleggen. Dat ik – als ik thuis ben bijvoorbeeld niet de hele dag spelletjes kan spelen – omdat er ook dingen gedaan moeten worden in huis, of omdat rust ook belangrijk is.”

Over het missen van ‘kleine’ dingen

‘Wat ik het lastigste vind aan de combinatie tussen mijn baan en gezin?’ herhaalt Barbara de gestelde vraag. “Ik vind het lastig wanneer dingen ongunstig samenvallen, van werk en privé. Als de kinderen bijvoorbeeld ’s middags iets hebben op school, waar ik graag bij wil zijn. Dan moet ik steeds de afweging maken of ik daar dan een hele dag verlof voor wil opnemen. Je wilt de kinderen niet teleurstellen dat jij er als moeder nooit bij bent. Dus dan kies je voor de grotere dingen als bijvoorbeeld mee gaan op schoolreisje. De kinderen vinden het jammer dat ik daardoor de kleine dingen mis…”

Verwachtingen

“Ik denk dat ‘verwachtingen’ ook wel een grote rol spelen in dit hele verhaal. Verwachtingen die ik heb van mezelf als moeder en verwachtingen die ik denk dat anderen van me hebben… Je hebt van die bepaalde rolpatronen, zoals met je kind naar het consultatiebureau gaan bijvoorbeeld. Dan vond ik dat ik dat als moeder moest doen. Terwijl Bilbo dat natuurlijk net zo goed kan doen! Of naar de zwemles. In eerste instantie was ik geneigd om dat soort dingen allemaal op mijn vrije dag te willen plannen. Dat heb ik nu wel wat meer los kunnen laten gelukkig! Al heb ik wel nog steeds het gevoel dat ik op mijn vrije dag de kinderen dan wel naar school ‘moet’ brengen en halen. Allereerst natuurlijk omdat ik het leuk vind en omdat ik denk dat de kinderen het leuk vinden. Maar stiekem ook wel een beetje omdat ik denk dat ik ook gezien moet worden op school. Anders zouden de mensen misschien denken ‘dat is zo’n typische moeder die er nooit is…”

Het hoeft helemaal niet!

“Nog zoiets; het gevoel dat je iets ‘moet’ met alle mensen waarmee het gezellig en leuk is. Dat hoeft dus helemaal niet, ben ik inmiddels achter! Neem bijvoorbeeld die moeders op school, die gezellig elke woensdag samen koffiedrinken. Of de verhalen die je hoort en wat je ziet op social media van alle leuke dingen die iedereen doet. En dat je dan gevraagd wordt om ook een keertje mee te gaan. Ik raakte een beetje overprikkeld door al die opties. Het helpt als je kan voelen ‘hartstikke leuk dat die moeders dat allemaal doen, maar als ik niet mee ga, zullen ze me echt niet stom vinden’. Je ziet gewoon vaak dingen bij andere moeders, die je onzeker kunnen maken over je eigen rol als moeder. Dan valt je iets op en dan ga je twijfelen aan de manier waarop je het zelf doet en de keuzes die je maakt. Dat is eigenlijk zonde!”

Wordt het steeds makkelijker?

Wordt het dan eigenlijk steeds makkelijker naarmate de kinderen ouder worden? “Hoewel het eerste levensjaar van je kind volgens mij wel de moeilijkste fase is, kan ik toch niet in z’n algemeenheid zeggen dat het alleen maar makkelijker wordt. Natuurlijk; je raakt gewend aan je nieuwe rol als ‘werkende moeder’ en qua energielevel wordt het zeker makkelijker. Dat gevoel van helemaal uitgeput zijn van de eerste jaren, gaat gelukkig wel voorbij! Daar staat tegenover dat de keuzes die je moet maken in het verdelen van je tijd zwaarder worden. Objectief gezien kleine dingen kunnen voor je kind een grote emotionele waarde hebben. Dat maakt het moeilijker om zomaar te zeggen ‘ik moet werken’. Je kinderen zijn zich er ook meer bewust van dat je er niet bij bent en andere moeders wel. Gelukkig begrijpen ze wel ook steeds meer en kunnen we ze dus uitleggen dat in ons gezin papa vaker erbij is, omdat hij als fotograaf flexibel werkt, en dat dat ook goed is. Wanneer ik een man zou hebben die ook fulltime zou werken, zou ik deze combinatie echt niet volhouden! En misschien dat het nu lijkt alsof ik alles helemaal perfect voor elkaar heb. Dat is ook niet zo hoor! Natuurlijk zit ik ook af en toe met de handen in het haar en dat ik denk ‘ik ga een andere baan zoeken!”